Zwaaien bij de Jeruzalemkerk
In de vijftiger jaren was Piet van Egmond organist in de Jeruzalemkerk te Amsterdam. Ik woonde toen, als veertien-, vijftienjarige, in de James Cookstraat, schuin tegenover de ingang van de koster. Op die plaats parkeerde hij z’n auto, er was nog volop ruimte, en ik zag regelmatig vanuit ons raam dat hij samen met zijn assistente, Nettie Spies, toen nog donker van haar, de kosterswoning binnenging. Van daaruit gingen ze dan door de kerk naar het orgel. Ik kon toen, op mijn manier, aardig op mijn harmonium spelen, dat mijn ouders op afbetaling hadden gekocht bij Goldschmeding in de Raadhuisstraat.
Omdat mijn moeder in de kosterswoning nogal eens hielp met de huishouding, kreeg zij contact met Piet. Mijn moeder wist dat ik belangstelling voor het orgelspel had, en vroeg hem wat het kostte als ik van hem les zou krijgen. Hij noemde toen een bedrag van f 10,00 per uur. Ja, zegt mijn moeder, zoveel geld kan ik niet missen. Nou, zou Piet gezegd hebben, doe dan een half uur voor f 5,00. Maar ook dat bedrag kon mijn moeder niet missen. Ik heb nooit les van hem gekregen, maar ik heb wel van zijn orgelspel genoten tijdens de kerkdiensten. Altijd als hij kwam repeteren in de kerk, zwaaide hij, samen met Nettie, naar mij als ik voor het raam stond. Lang geleden, maar Ik denk er nog wel eens aan.