| Foto 8 / 21 |
|
|
|
|
|
Aan het orgel van de voormalige Duyststraatkerk in Rotterdam. |
|---|
|
Piet van Egmond concerteerde regelmatig in Rotterdam. In de Gereformeerde Duyststraatkerk, in de Putsepleinkerk, in de Wilhelminakerk en op het transept-orgel in de Grote of St.-Laurenskerk.
Het orgel van de Duyststraatkerk werd in 1906 gebouwd door de Friese firma Bakker & Timmenga. Het was van oorsprong een mechanisch instrument. Bij een ombouw in de jaren vijftig ging de oorspronkelijke kas verloren en kreeg het orgel elektropneumatische tractuur. In 1987 werd de Duyststraatkerk gesloten en werd het binnenwerk van het orgel opgeslagen. In 2006 werd het orgel in gereconstrueerde vorm opgebouwd achter het bestaande front in de Wilhelminakerk te Dordrecht. |
| Informatie | |
| Bestandsgrootte: | 289 KB (1102 x 781 pixels) |
| Fotograaf: | Naar aanleiding van een concert dat Piet van Egmond in 1959 in deze kerk gaf, verscheen de volgende recensie:
Piet van Egmond gaf concert in Geref. Duyststraatkerk De reeks orgelconcerten, die in de Duyststraatkerk ten bate van het D.K.V.-fonds worden gegeven, werd woensdagavond onder redelijke belangstelling voortgezet door Piet van Egmond. Deze organist, die over een briljante techniek beschikt en in het bijzonder een congenialiteit bezit met de romantische muziek, kan het zich veroorloven een programma met overwegend technisch zwaar geaccentueerde composities uit te voeren. Zo kreeg men dan naast werken van Buxtehude en Bach het Premier Choral van Franck, een prachtig evenwichtig stuk, te horen, dat een al even fraaie uitvoering genoot als het virtuoos geschreven (en als zodanig ook door van Egmond gespeeld) "Allegro Cantabile" uit Widors vijfde symphonie. Tussen deze beide zo specifiek Frans klinkende werken in vormde de "Rhapsodie sur des Cantiques Bretons" opus 7 no. 1 van Camille Saint-Saëns een muzikaal aangename tegenstelling. Want ofschoon men hier met een jeugdwerk te doen had, bleek het door zijn reeds heldere en charmante geest - één van de essentiële kenmerken die zich in Saint-Saëns' œuvre steeds doen gelden - een werk te zijn, dat men met veel genoegen beluisterde, vooral in een zo doorzichtige en tintelende weergave als Van Egmond ervan gaf. De nog na deze muzieken fors en harmonisch meesterlijk gecomponeerde Toccata van Max Reger, speelde de organist blijkbaar in zijn tot slot gegeven improvisatie parten, want hierin kreeg men veel te horen, dat Regeriaans (en zij het in mindere mate ook wel Fran(c)kistisch) aandeed. Bovendien was Van Egmond's trant van improviseren wel heel ongebonden, want van een opbouw en zich compositorisch logisch ontwikkelende lijn was geen sprake. Het bleef alles wel zeer fragmentarisch, al vielen de zuiver muzikanteske invallen daarbij toch wel zeer te waarderen. |
| Datering: | 1959 |
.jpg "Tijdens een concert in de Martinikerk te Bolsward")
.jpg "Tijdens een concert in de Martinikerk te Bolsward")
|