www.pietvanegmond.nl

Herinnering aan vroegere Koninginnedag

Toen prinses Wilhelmina nog als roemrijke koningin regeerde, werd op haar verjaardag, de oude koninginnedag aan het eind van vakantie en zomer, in de feestelijkheden meestal ook een plaats gegeven aan een kerkconcert. Nu waren er gisteren geen festiviteiten, want de tachtigjarige prinses wil terecht rust en teruggetrokkenheid. Maar er was in de Grote Kerk te Zwolle toch een orgelbespeling en in het programma van Piet van Egmond herinnerde het grote sluitstuk aan het vroegere koninginnefeest.

Maar feestelijk was al onmiddellijk de opening van het machtige Praeludium en fuga in Es-dur van J.S. Bach, iets te langzaam en te weinig stromend weliswaar, maar toch helder en majestueus. Er was een uitstekend evenwicht tussen de vrij markante geregistreerde baspartij en de overige stemmen, al wist de organist de heldere Bachstijl niet tot het slot te handhaven.

In de aardige Trio-sonate van J. Stanley ging eerst het Allegro moderato tintelen en zeker had een iets lichtere stijl dit werk meer verfijning kunnen geven. Daarentegen werd C. Franck in zijn Choral no. I heel mooi getroffen, mild van klank overwegend en in een gedempte wat mystiek gerichte romantiek, die de grote orgelmeester zo eigen was. Soms bleef de piano-klank in wat vage sluiers hangen en bijzonder in deze eerste choral beseft men meermalen, dat Franck zijn orgelmuziek concipieerde voor de orchestrale Cavaillé-Coll-orgels.

Verrassend zuiver vond Piet van Egmond de typische Regerstijl, deze lastig te realiseren mengeling van Barokke elementen, voorbeelden van Bach's koraalvoorspelen en romantiek. Vooral "Schmücke dich, o liebe Seele" en "O Welt, ich muss dich lassen" waren heel zuiver van sfeer en registratie. "Nun danket alle Gott" viel wat plomp en druk uit.

Als herinnering aan de nationale feestdag speelde Piet van Egmond Improvisatie-variaties over Nederlandse volksliederen, een eigen compositie. Voor het idee zo het concert te besluiten alle lof en zo zullen de zeer talrijke toehoorders er ook over gedacht hebben zonder twijfel. Maar er zijn toch betere improvisaties over volksliederen dan deze beurtelings leeg-virtuose en sentimentele variaties, die ook heel slecht bij elkaar pasten. Aan het slot het oude Wilhelmus en dit vergoedde veel, omdat dit waardig klonk -- majestueus en tegelijk ontroerend!

Piet van Egmond was bevriend met de Zwolse banketbakker Chris Lindeboom, de vader van de in 1997 overleden organist Lucas Lindeboom. Toen Piet van Egmond op 31 augustus in Zwolle arriveerde, stond er een kunstig versierde taart voor Piet van Egmond in Lindebooms etalage (zie foto).